Je nam mijn hand en beloofde om het nooit te laten gaan
maar dat is precies wat jij hebt gedaan
een lange tijd bewandelden we hetzelfde pad
en jij liet mij diegene zijn die ik zo lang verborgen had
Ik geloofde in alles wat je me zei
en jij voelde je goed bij mij
zo gingen we verder hand in hand
totdat we op een kruispunt waren beland
samen zouden we het einde bereiken
en iedereen zou naar ons opkijken
ik dacht eindelijk vriendschap te hebben gevonden
maar stille waters hebben soms diepe gronden
want je koos een ander pad
en verbrak alles wat je me beloofd had
je hebt mijn hand laten gaan
zonder ook maar één keer om te kijken of te blijven staan

ik sta nog steeds op het kruispunt, te bang om te kiezen
wetende dat ik veel kan winnen, maar ook kan verliezen

© by Stéphanie J.

Meeuwen cirkelen krijsend door de blauwe lucht
Een jongens slaakt onhoorbaar stil een zucht
Zijn hart is leef en zijn ogen zijn koud
hij heeft alles verloren waar hij van houdt
Zijn haren bewegen zachtjes door de wind
terwijl hij denkt aan zijn geliefde, waar zijn hart zich bevindt

Aan de andere kant van de oceaan
kijkt een meisje verdrietig naar de maan
ze denkt aan de liefde van haar leven
en wou dat ze alles opnieuw zou kunnen beleven
haar haren bewegen mee op het ritme van de wind
in haar armen houdt ze een kind

Verscheurd door verlangen en verdriet
ze hebben beiden lief maar het mag niet
Alles waarvoor ze leefden hebben ze verloren
en uit hun momenten samen is een kind geboren
liefhebben mocht niet in deze wereld zo gemeen
beiden willen ze ergens anders heen

Gescheiden door een oceaan
blijven ze voor elkaar gaan
nooit zijn ze uit elkanders gedachten
en enkel de liefde kan hun pijn verzachten

Het meisje kijkt naar het kind in haar armen
en vraagt zich af of haar hart ooit terug zal verwarmen
de jongen kijkt naar de golven van de zee
het leven zit hun echt niet mee

© by Stéphanie J.